Socjalizacja szczeniąt
Socjalizacja szczeniąt w uznanych hodowlach jest bardzo ważną i istotną kwestią, dlatego w naszej hodowli również przykładamy do niej ogromną wagę. Zachowanie psa w dorosłym życiu w przeważającej mierze zależy od tego, jaki wpływ miało od początku otoczenie na jego rozwój i psychikę. Nasze psy oraz szczenięta mieszkają z nami w domu i są członkami naszych rodzin. Jeżdżą z nami na wakacje, zabierane są do rodzin w odwiedziny, do restauracji, do pracy. Są też psami pracującymi (dogoterapia). Towarzyszą nam praktycznie wszędzie.
O maluchy dbamy tak naprawdę już od poczęcia. Przyszła mama, jeszcze przed ciążą, jest z największą starannością przygotowywana do rodzicielstwa (wzbogacona dieta, odpowiednio dobrana suplementacja, zwiększony wypoczynek). Bierzemy pełną odpowiedzialność za właściwą socjalizację i opiekę nad szczeniętami od poczęcia do opuszczenia hodowli. Kontynuacja pracy hodowcy, dalsza socjalizacja po przybyciu psa do nowej rodziny oraz rola nowego właściciela jako przewodnika są jednak kluczowe i niezbędne. Praca ta zaprocentuje tym, że pies w sposób jak najbardziej dla niego naturalny, przyjazny i bezpieczny będzie potrafił zaaklimatyzować się i odnaleźć się w nowym otoczeniu. W przyszłości łatwo będzie mu się przystosować do zmieniających się wokół niego nowych warunków (akceptacja kolejnego domownika – dziecka, innego zwierzęcia, podróży, obcych osób, nieznanych hałasów, zmieniającego się otoczenia, pojazdów itp.).
Dobrze zsocjalizowane, mądrze prowadzone od początku, otwarte i szczęśliwe szczenię jest chlubą każdej dobrej hodowli. Ile czasu i pracy poświęcimy mu w tym kluczowym dla jego rozwoju okresie, w niewątpliwy sposób przełoży się na jego przyszłe zachowanie, umiejętności, relacje społeczne i zdolność funkcjonowania w różnych środowiskach. To od nas zależy, czy szczeniak wyrośnie na oddanego, mądrego towarzysza, który przyniesie radość swoim przyszłym opiekunom.
Po co właściwie ta socjalizacja?
Istotą socjalizacji szczeniąt jest wychowanie psa stabilnego emocjonalnie, pozbawionego lęków czy fobii, otwartego na nowe doznania i doświadczenia, ufnego i nakierowanego na pracę z człowiekiem – mądrego psiego towarzysza. Właściwie socjalizowane w hodowli szczenięta są bardziej pewne siebie, mniej lękliwe, mają większe zaufanie do człowieka. Psy dobrze zsocjalizowane, obyte z obecnością, dotykiem i pracą z człowiekiem od urodzenia, chętniej się uczą i współpracują z przewodnikiem, co jest niezwykle ważne, szczególnie w przypadku psów pracujących. Łatwiej przystosowują się również do nowych warunków, ponieważ mają w sobie otwartość i ciekawość świata. Psy odpowiednio socjalizowane są bardziej nakierowane na pracę z przewodnikiem, a poprzez te cechy lepiej spełniają oczekiwania nowych właścicieli jako wierni i oddani towarzysze. Łatwiej się uczą zasad posłuszeństwa, są otwarte na naukę i pracę (psie sporty, dogoterapia). Psy, które w okresie szczenięcym były od początku dobrze prowadzone, nie miały traumatycznych przeżyć, rosły w atmosferze akceptacji, stabilnych i bezpiecznych warunków, rutynowego i przewidywanego harmonogramu dnia, otoczone mądrą miłością, której przyświecają pozytywne metody wychowawcze, nie sprawiają większych kłopotów wychowawczych (lęki separacyjne, niszczenie przedmiotów, gryzienie itp.). Dobrze funkcjonują w nowym środowisku, łatwo się aklimatyzują i odnajdują w zasadach, które wprowadzają w ich życie nowi opiekunowie.
Co powinien potrafić i nauczyć się psiak w wieku wczesno szczenięcym?
potrafić odróżnić zagrożenia od bezpiecznego środowiska,
nauczyć się, do jakiego gatunku przynależy,
poznać zasady życia w grupie społecznej,
nauczyć się, jak należy się zachowywać w różnych sytuacjach zagrożenia,
poznać inne gatunki (koty, ptaki, gryzonie, zwierzęta gospodarcze),
nauczyć się komunikowania z innymi osobnikami, spokojnej akceptacji,
nauczyć się samodzielności i radzenia sobie w różnych warunkach.\
Socjalizacja w naszej hodowli
W naszej hodowli szczególnie duży nacisk kładziemy na szeroko rozumianą i starannie zaplanowaną socjalizację szczeniąt.
Po przeprowadzeniu wczesnej stymulacji neurologicznej oraz wczesnego treningu zapachowego, od trzeciego tygodnia życia wprowadzamy zgodnie z „Złotą dwunastką” Margaret Hughes jej zalecenia. Szczenięta powinny poznać 12 różnych powierzchni, bawić się 12 różnymi przedmiotami, zapoznać się z co najmniej 12 różnymi miejscami, osobami, odgłosami oraz szybko poruszającymi się obiektami. Powinny podołać przynajmniej 12 różnym wyzwaniom, jeść z 12 różnych pojemników w 12 różnych miejscach, bawić się z 12 innymi zwierzętami (zarówno swojego, jak i innego gatunku, w różnym wieku), być dotykane przez 12 osób o różnym wyglądzie i wieku oraz przynajmniej 12 razy zostać same, bez innych szczeniąt i rodziny.
To bardzo czasochłonne wyzwanie dla hodowcy, jednak szczególnie ważne dla przyszłego życia szczeniąt oraz ich nowych rodzin. Taki proces uczy je samodzielności, śmiałości, otwartości, cierpliwości, a przede wszystkim umiejętności radzenia sobie ze stresem w różnych sytuacjach, w których mogą się znaleźć. Buduje w nich również pewność siebie, dzięki której łatwiej będą rozwiązywać zadania, z którymi przyjdzie im się mierzyć.
Bardzo istotne jest, aby szczenięta mieszkały z rodziną w domu, gdzie od urodzenia zapoznają się z różnymi odgłosami, ludźmi i zapachami. Tylko w takich warunkach mogą wyrosnąć na doskonałe, kochające ludzi psy towarzyszące, na czym szczególnie nam zależy. Jak we wszystkim, należy oczywiście zachować umiar, ponieważ umiejętność wypoczywania jest równie ważna i niezbędna dla ich prawidłowego rozwoju.
